بازآرایی بهینه یک ریزشبکه به منظور بهبود قابلیت اطمینان با در نظر گرفتن اولویت بندی بارها با استفاده از الگوریتم ژنتیک

در چند دهه اخیر قوانینی برای شرکت های توزیع مبنی بر عملکرد بهینه شان وضع شده است که سیستم توزیع را مجبور می کند خدمات با کیفیت و قابلیت اطمینان کافی، هزینه سرمایه گذاری، بهره برداری و نگه داری پایین را جهت جلب رضایت مشتری ارائه کند. به خاطر همین مجتمع سازی منابع تولید پراکنده در شبکه روی کار آمد که بسیاری از هزینه ها را کاهش می دهد چون dg در صورت وقوع خطا به وسیله ی باز شدن کلید بالادستی، می تواند خود را از بقیه قسمت های مدار جدا کرده و توان ناحیه مشخصی را تأمین کند و با کاهش زمان قطعی باعث بهبود قابلیت اطمینان سیستم شود. امروزه مجتمع سازی dg ها تحت عنوان ریزشبکه ظهور پیدا کرده است که تأثیر مثبتی روی شاخص های قابلیت اطمینان شبکه دارد. در شرایط اضطراری، میکروگرید غالباً نیاز دارد خود را در اسرع وقت به منظور پشتیبانی پیوسته برق برای بارهای ضروری دوباره شکل دهد. یکی از موثر ترین و ساده ترین روش برای بهبود عملکرد سیستم که می تواند منجر به کاهش تلفات، بهبود پروفیل ولتاژ، برقراری تعادل بار و غیره شود، بازآرایی می باشد. یکی از نوآوری های این پایان نامه بازآرایی میکروگرید جهت بهبود قابلیت اطمینان می باشد. زیرا با بازآرایی زمان قطعی مصرف کنندگان کاهش یافته و باعث بهبود قابلیت اطمینان می گردد. بازآرایی در اینجا با رعایت اولویت بندی مصرف کنندگان انجام می گیرد. لازم به ذکر است در اینجا بازآرایی عملی است که در اثر هر خطا در سیستم صورت می گیرد و در نهایت شکل اولیه سیستم تغییر نمی کند. به منظور محاسبه شاخص های قابلیت اطمینان از الگوریتمی بر اساس کلاس های مختلف قابلیت اطمینان و برای بازآرایی از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. دو شبکه آزمون 33 و 69 شین ieee برای شبیه سازی در نظر گرفته شده است. و نتایج حاصله با توجه به تابع هدفی که در آن کاهش هزینه در نظر گرفته شده است، نشان دهنده بهبود در قابلیت اطمینان یعنی کاهش هزینه می باشند.